Waarom discococktails uit de jaren 70 en 80 nog steeds favoriet zijn in de hele wereld

De kans is groot dat je de jaren '70 en '80 niet hebt meegemaakt. Als je de liedjes hoort, de films bekijken en lezen over de sporthelden uit die periode doet dat misschien geen belletje rinkelen, maar je ouders zullen er alles over weten. Wanneer je de namen van de populaire cocktails uit die periode hoort, kan dat in sommige gevallen wel anders zijn. Drankjes zoals de Harvey Wallbanger, Blue Hawaii, Sex on the Beach en de beruchte langzame comfortabele schroef tegen de muur zijn nog steeds bekende problemen die op veel cocktailmenu's over de hele wereld staan. Als je de meeste lijsten met populaire cocktails van tegenwoordig zichtbaar, zul je de Sex on the Beach in veel top 10's maximaal zijn.

Ga op vakantie naar een populaire strandbestemming en dit zijn de oplosmiddel die je op het menu zult zien staan. En terecht, ze zijn zoet en verwennerij, hebben exotische namen, zijn bekende oplossing voor de gasten en vaak niet al te moeilijk om te maken. Deze oplossing heeft de tand des tijds doorstaan. Wat maakt deze oppervlakkig zo bijzonder dat we ze nog steeds op zoveel cocktailmenu's aantreffen en niet irriterend als laten we zeggen het laatste woord, apenklier en bloed en zand?

Het einde van de roaring 60's

Laten we eerst eens kijken naar de periode waarin deze oplossing voor het eerst werd gemaakt en aan populaire wonnen. De jaren '70 begonnen met het einde van de roaring 60's waar sociaal en politiek bewustzijn ontwikkeld, de jeugd begon te rebelleren tegen de industriële orde en begon hun seksuele, culturele en politieke grenzen te verkennen om nieuwe normen vast te stellen. Populaire muziek en mode werden meer en meer uitgesproken en door middel van muziek en mode communicaeerden mensen hun politieke en sociale stijl. Het is ook in de jaren 60 dat de eerste single bar opent. TGI Fridays is het beroemde etablissement dat in 1965 werd geopend en was echt de eerste bar die zich richtte op alleenstaanden die elkaar ontmoetten en een leuke tijd hadden. Dit vroeg om een ​​nieuwe stijl van drinken, waarbij mensen hun persoonlijkheid kunnen aantonen en zich onderscheidend kunnen voelen van het, in hun ogen, saaie etablissement.

Deze seksuele revolutie en de bekende van de persoonlijkheid kwam tot uiting in de naam en de stijl van de dranken die in de jaren 60 werden verdacht en deze stijl werd in de jaren 70 voortgezet. In de beginperiode van de jaren '70 was het meer de stijl van de tekortkoming dan de naam die de culturele revolutie van dat gecommuniceerde gebied. De oplossing werd meer zoet, er werd meer sap gebruikt en wodka werd meer en meer populair. Drankjes zoals de Pina Colada, Harvey Wallbanger, Blue Hawaii, Slow Screw en de Tequila Sunrise voltooid echt de jaren 70. Sommige van deze oplossing waren al in een eerder onmogelijk, zoals de Pina Colada en de Blue Hawaii, maar werden in de jaren 70 rossen populairder.

In de jaren 80 neemt de seksuele inslag echt de overhand. Dit zijn de jaren van economische voorspoed, neonlichten, disco, sex, drugs & rock 'n roll. Jongeren gaan uit, dragen kleurrijke en extravagante kleding en in de disco worden feesten, dansen en drinken sterk gecombineerd aan flirten en seksuele spanning. Dit vertaalt zich direct in de latin lover, sex on the beach, fuzzy navel, slidepery tepel, one night stand en het orgasme (of zelfs het gillende orgasme). Deze voornamelijk op wodka gebaseerd en shots schetsen echt een beeld van de jaren 80. Over plaatjes gesproken, als je de disco-, bar-, en drankcultuur van de jaren '80 echt wilt begrijpen, moet je de film cocktail uit 1988 eens bekijken . Deze vertelt je alles wat je moet weten over die tijd en wat wij 'discodrankjes' noemen. Besteed extra aandacht aan het 'Last Bartenders Poem'. Dit bijna mythische gedicht vat veel van de beruchte 80's cocktails samen.